روز های اول صفر است روزهای ورود کاروان اسرای کربلا به شام خیلی روزهای سختی بود برای اهل بیت این روزها تا جایی که وقتی از امام سجاد پرسیدند: کجا بیشتر به شما سخت گذشت؟ سه مرتبه نام این شهر را آورد علاوه بر این،ایام شهادت نازدانه سه ساله ابا عبدالله حضرت رقیه(س) هم همین روزهاست
چند روز پیش داشتم صائب میخوندم این بیت را دیدم که احساس میکنم مناسب همین روزهاست:
جز قطره های آبله ی پای رهروان
لب تشنگی زخار مغیلان که می برد؟
التماس دعا
گر میزنم به هم کف افسوس دور نیست
بال و پری نمانده که بر یکدگر زنم
[برای مرحوم قیصر امین پور]
در شعر، نشان عشق را می خوانم
ابروی کمان عشق را می خوانم
از قول دهان یک "پرستو" هر شب
"دستور زبان عشق" را می خوانم...
سر به جای ذره میرقصد در این نخجیر گاه
تیغ بازی های آن خورشید طلعت را ببین
این رباعی قیصر امین پور انگار برای همین روزهاست:
موسیقی شهر،بانگ «رودارود» است
خنیاگری آتش و رقص دود است
بر خاک خرابه ها بخوان قصه ی جنگ
از چشم عروسکی که خون آلود است
امسال مرا غرق دعا بنویسید
در زمره ی زوار خدا بنوبسیددر بین مقدرات،قبل از هر چیز
یک جمعه سحر،کرببلا بنویسید
مرا به سوی تو بال و پر دگر گردد
ز اشتیاق تو هر جامه ای که پاره کنم
ما به این ده روز عمر از زندگی سیر آمدیم
خضر چون تن داد حیرانم به عمر جاودان؟!
دیریست که عشق روی خاک افتاده است
پیمانه به التماس تاک افتاده است
تسبیح به دست، برلب دنیا هم
ذکرأترانا و نراک افتاده است
حیران
گرفته جان نفسم در ثناى حضرت هادى
دُر سخن بفشانم به پاى حضرت هادى
نداشت طوطى جانم هنوز لانه به جسمم
که بود مرغ دلم آشناى حضرت هادى
صفا و مروه کجا و حریم یوسف زهرا
صفاست در حرم با صفاى حضرت هادى
مقربان الهى فرشتگان بهشتى
کشند منت لطف و عطاى حضرت هادى
