هرروز با صائب:شطرنج حیات

ریخت چون دندان امید زندگی بی حاصلست

می رسد بازی به آخر مهره چون برچیده شد

هرروز با صائب:غنچه خجل

دهان غنچه به لب مهر دارد از شبنم

ز بس خجل شده در روزگار خنده ی تو

زآفتاب چرا مهر بر دهان دارد؟

اگر نه صبح بود شرمسار خنده ی تو

هرروز با صائب:لاله زار

ما را مبر به باغ که از سیر لاله زار

یک داغ،صد هزار شود داغ دیده را

هرروز با صائب:بازار گرمی

گل زشبنم نتوانست عرق کردن خشک

بس که در کوی تو بازار تماشا گرم است

هرروز باصائب:باغ کبود

باغ از بنفشه،صفحه رخسار یوسف است

گردیده از طپانچه ی اخوان کبود رنگ

طپانچه یعنی سیلی به گوش کسی زدن

هرروز با صا‍‍‌‌‌ئب:صبح پیر

بدار عزت موی سفید پیران را

ز جای خویش به تعظیم صبحدم برخیز

هرروز با صائب:بهشت سازی!

از درون تو بود تیره جهان چون دوزخ

دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت

هرروز با صائب:تربت اعلی!

لب پیاله نمی آید از نشاط به هم

زمین میکده خوش خاک بی غمی دارد

هرروز باصائب:هل من ناصر ینصرنی

صائب این پنبه آسودگی از گوش بر آر

اگر از ما هوس ناله شنیدن داری

راستش من وقتی این بیت رو خوندم یاد این کلام غریبانه حضرت ارباب افتادم برای همین اسمش رو گذاشتم "هل من ناصر ینصرنی"

اگه نظر دیگه ای دارید بنویسید

هرروز با صائب:دل دریا

زلعل آبدارش دست و پا گم میکنم صائب

اگرچه دارم آن جرأت که بر دریا توانم زد

هرروز با صائب:طاعت شکسته

مقبول نیست طاعت هرکس شکسته نیست

استاده را صواب نماز نشسته نیست

هرروز با صائب:ساده دل

همان ز ساده دلی بر حیات میلرزم

اگر چه بحر،مرا خونبهاست همچو حباب

هرروز باصائب:گریه بی اختیار

پیش از خزان به خاک فشاندم بهار خویش

مردان به دیگری نگذارند کار خویش

چون شیشه ی شکسته و تاک بریده ام

عاجز به دست گریه ی بی اختیار خویش