صائب:بی بال پریدن

گر میزنم به هم کف افسوس دور نیست

بال و پری نمانده که بر یکدگر زنم

صائب:خدا می بیند

اگر حجاب کنی از خدا فرشته شوی

چنین که می کنی از مردمان حجاب اینجا

صائب:شمشیر بازی!

سر به جای ذره میرقصد در این نخجیر گاه

تیغ بازی های آن خورشید طلعت را ببین

صائب:حیرانم!

نه ذوق بودن و نه روی بازگردیدن 

چو خنده بر لب ماتم رسیده حیرانم!

صائب:در سلک ما لباس برای دریدن است...

مرا به سوی تو بال و پر دگر گردد

ز اشتیاق تو هر جامه ای که پاره کنم

صائب:سرو جوان

غم گرد دل مردم آزاد نگردد

پیوسته از آن سرو جوانست درین باغ

صائب:ده روز عمر

ما به این ده روز عمر از زندگی سیر آمدیم 

خضر چون تن داد حیرانم به عمر جاودان؟!

صائب:عاقل مجنون!

به خوش عیاری انگور بسته،خوبی می

جنون خلق به قدر عقول میباشد

صائب: سلطان خانه

درون خانه ی خود هر گدا شهنشاهست

قدم برون منه از حد خویش سلطان باش

یک بیت سخت از صائب:رقص!

اولین بار که این بیت را خوندم نفهمیدم ولی وقتی فهمیدم خیلی لذت بردم! توصیه میکنم  روی آن فکر کنید

ز اضطراب دل کند  آن زلف عنبر فام رقص

میکند آری به بال مرغ وحشی دام رقص

باز هم صائب:دنیای دنی!

خوار میگردند دنیا دوستان در چشم من

چون نظر صائب به دنیای محقر میکنم

یه بیت داغ تر از صائب:اغراق تلخ

ز بس که تلخی دوران کشیده ام صائب

دهان مار شود تلخ از گزیدن من!

یه بیت داغ داغ از صائب:نابرادری

ز بس که تلخی از اخوان کشیده ام صائب

شود ز  یاد وطن بیشتر غریبی من!