چندی پیش شعری از مرحوم شهریار برایتان گذاشتم حالا هم مطلبی از شهرستان ادب در مورد شهریار:
در لحظه نوشتن این خاطره اشکم امان نمى دهد بگذارید حالا که حوصله اش دارم پرانتزی باز کنم و یکی دو سه خطور خاطره و نیمچه خاطره ام را از شهریار برای تان نقل کنم شهریار به روایت اخوان | |||||||||
حسن رحیم پور ازغدی: متاسفم برای رمان هایی که می شد به قصد عرضه جهانی شدن شان آنها را نوشت اما نوشته نشد و بر این باورم که انقلاب از این جهت بدشانسی آورد. در عرصه رمان انقلاب لال بازی می کنیم به نقل از شهرستان ادب:
| |||||||||
قابل توجه رفقای اراکی:
تا آنجایی که ما اطلاع داریم مراسم دعای عرفه در اراک به شرح زیر است:
مسجد امام هادی: حاج منصور درجاتی
مسجد آقاضیاالدین: حاج آقای تاج آبادی
مسجد حاج آقا صابر: شیخ ابوالفضل صابری
مصلی: شیخ محمد حسین صابری و حاج مبین کاشانی
امامزاده : حاج آقای احدی(از شاگردان علامه حسن زاده)
مسجد ساعت: حاج آقای ابوالقاسمی
***
هر جا رفتید ما را هم دعا کنید
یاعلی
شخصی برای من تعریف می کرد:
همراه یک بنده خدایی از دوستان -برای تفریح- رفته بودیم کوه و در و دشت، ایشان شخصی را با خودش آورده بود که من نمیشناختمش، هنگام معرفی کردن هم فقط اسمش را گفت، دیگر نگفت چه نسبتی باهم دارند و آشنایی شان به کجا بر می گردد.
دو سه روزی با هم در دل طبیعت بودیم و مثلا تفریح می کردیم اما هنوز ساز من با او کوک نشده بود ، هر کاری می کردم از او خوشم نمی آمد.
بالاخره سفر چند روزه مان تمام شد و به سمت شهر برگشتیم ، از او خداحافظی کردیم و جدا شدیم، حالا دیگر در وسط شلوغی خیابان با دوست خودم خلوتی پیدا کرده بودم، از رفیقم پرسیدم:"این کی بود دنبال ما راه انداخته بودی؟ اسکل مسکل بود، اصلا باهاش حال نکردم"
رفیق در جوابم گفت: "دوست پسرِ دوست دخترم بود"
***
حقیر وفتی این ماجرا را شنیدم به فکر افتادم که گویا بوی الرحمن برخی از ارزش ها بلند شده است، کتابی به ذهنم رسید تا به این دسته از دوستان معرفی کنید.
اصلا احترام به ارزش ها هیچ! اگر این کتاب را بخوانند لااقل تفریح که می روند بیشتر بهشان خوش می گذرد.
***
اینجا هم روزی گنبد و بارگاه داشت.
اینجا هم روزی قرار بود شبیه حرم امام رضا گسترش یابد و طلایی و پر نور شود اما....
اما اینجا ویران شد و در خاموشی و بدون زائر ماند.
هیچ می دانستی بقیع مِلک خصوصیِ امام مجتبی بوده است؟
این است تصویر بقیع در شب شهادت امام باقر.
ایرادی ندارد اگر خواستی گریه هم بکن:
وامی از وبلاگ سبکباران:
کعبه یک سنگ نشان است که ره گم نشود حاجی! احرام دگر بند ببین یار کجاست
زمان موسم حج است . کتاب “یار کجاست؟” نوشته ی رحیم مخدومی از بهترین سفرنامه های حج است که مقام معظم رهبری تقریظ زیر را در مورد این کتاب نگاشته اند:
بار دیگر موسم حج شد و قت انس و معاشقه من با سفرنامه های حج. دود کبابی به ضرورت، با مصداقی از «وصف العیش، نصف العیش»؛ و «ماشاءالله کان». اما بی شک این یکی از بهترین سفرنامه های حج است که من خوانده ام. اگر نگویم بهترین؛ لطیف، پر نکته، ژرف نگر، با روح، موعظه آمیز، گویا و همراه با هنرمندی های ادیبانه؛ از قبیل زیبایی قلم، همراهی طنز، اشتمال بر تصویر، آمیختگی به خیال و … خلاصه این که؛ دو، سه روزی مرا در هنگام بیداری های پیش از خواب، مست و دلاویز خود ساخت.
چند جمله ای از این کتاب گوارای وجودتان:
بر خلاف همه ی گودها که حریفش یک نفر است برای خودش و قوت و ضعفش نیز نتیجه ای است از فعالیت های خودش. این حریف« من» است در وجود من. و قوت و ضعفش اعمال و فعالیت های خود من. اگر ضعیف است من ضعیفش کرده ام و اگر قوی است من قوتش داده ام. چه بسا حریف به میدان نرسیده ، در همین جا بر من سوار است. چه بسا من نیازی به میدان ندارم و با کمر به خاک نشسته ، کشان کشان خودم را می کشانم سوی گود رسوایی.
دوای درد من گود نیست ، غلبه بر حریف است. باید احرامی دیگر ببندم و پی یــــار بـگـردم...
حالا یک دنگ حواس من به خودم است تا پیدایم کنم.
شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین
روی دل با کاروان کربلا دارد حسین
از حریم کعبه ی جدش به اشکی شست دست
مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین
می برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم
بیش از این ها حرمت کوی منا دارد حسین
بالا گرفت بر من دل خون چو کارها
صیّاد من شدند تمام شکارها
بی مایگان به دایه انیسند تا به تیغ
زنگار بسته آینه ی کارزارها
بی مُهر و موم نامه به هم قرض می دهند
نان قرض می دهند به هم خانه دارها
مهمان، متاع رایج بازار کوفه است
کسب حلال نیست در این رشوه خوارها
رفیقی داشتم که سخت مخالف ازدواج بود و هر وقت این جور بحث ها پیش می آمد، شروع می کرد به توهین: "شما ها احمقین که به این چیزا فکر می کنید، عقب افتاده های اسکل ...."
وقتی می شنید که یکی از رفقا ازدواج کرده چنان پشت سرش حرف می زد که انگار رفیقمان جاهلانه ترین کار روی زمین را انجام داده است.
زمان گذشت و گذشت تا اینکه در اوج نا باوری خیلی بی خبر، این دوست ما ازدواج کرد. چند وقتی از جمع دوستان غیبت داشت تا اینکه یک روز اتفاقی با خانومش در خیابان رویت شد، ما که از باطن همسرش هیچ نمی دانستیم اما ظاهرش را اگر بخواهید دختری بود که قدش به زور به یک متر می رسید!!!
جلو رفتم و سلام احوالپرسی کردم ، من باب مشاوره گرفتن پرسیدم : "فلانی تو واسه ازدواج چه ملاکایی داشتی؟"
در جوابم گفت: "من فقط یه ملاک داشتم اون هم این بود که زنم مثل خودم بلند قد باشه، همین"!!!!!!!
***
حالا برای اینکه دیگر از این مشکلات پیش نیاید یک کتاب خدمتتان معرفی می کنم که لااقل دو سه تا ملاک خوب برای ازدواج داشته باشید:
مطلع مهر /نوشته امیرحسین بانکی پور/راهکارهای جامع و کاربردی انتخاب همسر
اگر نگویم دکتر فیاض محبوب ترین استادِ دانشگاهِ ما توی هم نسلی هایِ ماست لا اقل می توانم به طور قطع بگویم که از محبوب ترین هاست. حالا بماند که با چه جفایی اخراجش کردند و ما را از چه نعمتی محروم کردند.
این روزها توی دانشگاه ما بحثی راه افتاده است به نام "ما و موسیقی" که مهمان این جلسه دکتر فیاض بودند، مثل همیشه دکتر طوفان به پا کرد و خیلی چیزها را به چالش کشید.
مطالب زیر را بدون کم و زیاد از سایت بسیج دانشجویی دانشگاه برایتان می آورم:
