شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین...

 

شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین

روی دل با کاروان کربلا دارد حسین

 

از حریم کعبه ی جدش به اشکی شست دست

مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین

 

می برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم

بیش از این ها حرمت کوی منا دارد حسین

 

پیش رو راه دیار نیستی کافیش نیست

اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین

 

بس که محمل ها رود منزل به منزل با شتاب

کس نمی‌داند عروسی یا عزا دارد حسین

 

رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند

تا بجایی که کفن از بوریا دارد حسین

 

بردن اهل حرم دستور بود و سرّ غیب

ورنه این بی‌حرمتی ها کی روا دارد حسین

 

سروران،‌پروانگان شمع رخسارش ولی

چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین

 

سر به تاج زین نهاده راه‌پیمای عراق

می‌نماید خود که عهدی با خدا دارد حسین

 

او وفای عهد را با سر کند سودا ولی

خون به دل از کوفیان بی‌وفا دارد حسین

 

دشمنانش بی‌امان و دوستانش بی‌وفا

با کدامین سر کند مشکل دو تا دارد حسین

 

سیرت آل علی با سرنوشت کربلاست

هر زمان از ما یکی صورت نما دارد حسین

 

آب خود با دشمنان تشنه قسمت می‌کند

عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین

 

دشمنش هم آب می‌بندد به روی اهل بیت

داوری بین با چه قومی بی‌حیا دارد حسین

  

ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان زخمه‌ای

گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین

 

دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز

با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین

 

شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا

جای نفرین هم بلب دیدم دعا دارد حسین

 

اشک خونین گو بیا بنشین به چشم شهریار

کاندرین گوشه عزایی بی‌ریا دارد حسین

 

مرحوم شهریار

 

......................................................................................................................

 

سجاده به دوش ها همه آمده اند
آن حلقه به گوش ها همه آمده اند

ذی الحجه و مکه و محرم نزدیک
شمشیر فروش ها همه آمده اند

×××

انگار تمام شهر تسخیر شده
بنگاه فروش غل و زنجیر شده

از چار طرف حرمله ها آمده اند
بازار پر از نیزه و شمشیر شده

×××

از مکه به سمت کربلا راه افتاد
از ملک اله سوی لا راه افتاد

توحید نشد تمام الا به حسین
  دنبال حسین هم خدا راه افتاد

 

جلیل صفربیگی

 

 

 

گفت ای گروه هرکه ندارد هوای ما

سر گیرد و برون رود از کربلای ما

 

ناداده تن به خواری ناکرده ترک سر

نتوان نهاد پای به خلوت سرای ما

 

تا دست و رو نشست به خون می نیافت کس

راه طواف بر حرم کبریای ما

 

هم راز بزم ما نبود طالبان جاه

بیگانه باید از دو جهان آشنای ما

 

برگردد آنکه با هوس کشور آمدست

سر ناورد به افسر شاهی گدای ما

 

ما را هوای سلطنت ملک دیگری است

کین عرصه نیست در خور فر همای ما

 

یزدان ذوالجلال به خلوت سرای قدس

آراسته است بزم ضیافت برای ما

 

برگشت هر که طاقت تیر و سنان نداشت

چون شاه تشنه به شمر و سنان نداشت

 

نیر تبریزی