خاکریزهای کاغذی

خیلی اتفاقی یه وبلاگ پیدا کردم که اونم تو کار کتابه و مشابهت های زیادی به ما داره :

دیروز توپ بود و تانک و سنگر و خاکریزهای خاکی و ...

امروز قلم است و کتاب و نشریه و سایت و خاکریزهای کاغذی و ...

http://defaenarm.blogfa.com/

مهمان خود را کتابخوان کنید!

یک ایده جالب: مهمان خود را کتابخوان کنید!

امروز در جریان کار اداری توفیقی شد تا با یکی از پرسنل مرکز تحقیقات نیروی انتظامی آشنا شوم. از درجه های نظامی سر در نمی آورم اما فامیلی اش یزدانی بود. گفتند که همسر محترمه شان نیز کارشناسی ارشد کتابداری می خوانند و درحال تکمیل و تدوین پایان نامه شان هستند و البته خیلی مشتاق ترویج فرهنگ کتابخوانی!

می گفت در منزل شان فاصله ای بین شیشه میز و میز مبلمان ایجاد کرده اند و دورتادور فضای خالی زیر شیشه این میز کتاب چیده اند. وقتی مهمانی برایشان می رسد و چشمش به کتاب ها می افتد، تحریک می شود تا حتی برای تورق هم که شده کتاب ها را برداشته و نگاهی بیندازد.

اگر علاقه داشت که خودش کتاب را برای مطالعه می برد و اگر نه، او را تشویق می کنند که کتابی برده و مطالعه کند.

خیلی برایم جالب بود! البته ما هم به جای دکور منزل، یک قفسه کتابخانه تعبیه کرده ایم و گاه گداری مهمانی کتابی به امانت می برد، اما کار این زن و شوهر خیلی تاثیرگذارتر است.

راه های ترویج فرهنگ کتابخوانی زیاد است. مهم پیدا کردن راه است!

به نقل از: خاکریزهای کاغذی

شعر طنز

حالا که ایام عیده  و روزهای شادی اهل بیته قصد کردم هر روز با یه مطلب طنز حسابی بخندونمتون، اولین شعرمون  هم  شعر کلید ناصر فیض باشه که بوی سیاست هم داشته باشه!

پیشاپیش از رفقایی که ذهن منحرف دارن و  از این شعر برداشت های خاک بر سری می کنن، عذرخواهی می کنم:

 

وا میشود به عادت معمول با کلید

هر قفل و در،به دست شما هست تا کلید

درها بدون شک،همگی باز می شوند

در قفلشان فرو برود هر کجا، کلید

 

یاد قیصر به خیر

از نوشته های مرحوم قیصر امین پور:

بعضی از آدمها را باید چند بار خواند تا معنی آنها را فهمید

و بعضی از آدمها را باید نخوانده دور انداخت...

بعضی آدمها جلد زرکوب دارند٬بعضی جلد ضخیم، بعضی جلد نازک وبعضی اصلا جلد ندارند.

بعضی آدمها با کاغذ کاهی نا مرغوب چاپ می شوند و بعضی با کاغذ خارجی.

"ن"

"ن" نام کتاب حسین جنتی است که انتشارات فصل پنجم آن را روانه بازار کرده است. البته غیر از این غزل زیر ، به نظر حقیر تنها دو سه غزل خوب دارد.

تقدیم شما:

 

باید که ز داغم خبری داشته باشد
هر مرد که با خود جگری داشته باشد

حالم چو دلیری است که از بخت بد خویش
در لشکر دشمن، پسری داشته باشد!

حالم چو درختی است که یک شاخه‌ی نااهل
بازی‌چه‌ی دست تبری داشته باشد

سخت است پیمبر شده باشی و ببینی
فرزند تو دین دگری داشته باشد!

آویخته از گردن من شاه‌کلیدی
این کاخ کهن، بی که دری داشته باشد

سردرگمی‌ام داد گره در گره اندوه
خوش‌بخت کلافی که سری داشته باشد

یاعلی

فاضل عزیز...

...بیچاره آهویی که صید پنجه ی شیری ست

بیچاره تر شیری که صید چشم آهویی...

شهریار به روایت اخوان

چندی پیش شعری از مرحوم شهریار برایتان گذاشتم حالا هم مطلبی از شهرستان ادب در مورد شهریار:

 

در لحظه نوشتن این خاطره اشکم امان نمى دهد
شهریار به روایت اخوان

بگذارید حالا که حوصله اش دارم پرانتزی باز کنم و یکی دو سه خطور خاطره و نیمچه خاطره ام را از شهریار برای تان نقل کنم

رمان..

 

حسن رحیم پور ازغدی:
در عرصه رمان انقلاب لال بازی می کنیم

متاسفم برای رمان هایی که می شد به قصد عرضه جهانی شدن شان آنها را نوشت اما نوشته نشد و بر این باورم که انقلاب از این جهت بدشانسی آورد.

به نقل از شهرستان ادب:

دعای عرفه در اراک

قابل توجه رفقای اراکی:

 تا آنجایی که ما اطلاع داریم مراسم دعای عرفه در اراک به شرح زیر است:

مسجد امام هادی: حاج منصور درجاتی

مسجد آقاضیاالدین: حاج آقای تاج آبادی

مسجد حاج آقا صابر: شیخ ابوالفضل صابری

مصلی: شیخ محمد حسین صابری و حاج مبین کاشانی

امامزاده : حاج آقای احدی(از شاگردان علامه حسن زاده)

مسجد ساعت: حاج آقای ابوالقاسمی

***

هر جا رفتید ما را هم دعا کنید

یاعلی

حیا

 

شخصی برای من تعریف می کرد:

همراه یک بنده خدایی از دوستان -برای تفریح- رفته بودیم کوه و در و دشت، ایشان شخصی را با خودش آورده بود که من نمیشناختمش، هنگام معرفی کردن هم فقط اسمش را گفت، دیگر نگفت چه نسبتی باهم دارند و آشنایی شان به کجا بر می گردد.

دو سه روزی با هم در دل طبیعت بودیم و مثلا تفریح می کردیم  اما هنوز ساز من با او کوک نشده بود ، هر کاری می کردم از او خوشم نمی آمد.

بالاخره سفر چند روزه مان تمام شد و به سمت شهر برگشتیم ، از او خداحافظی کردیم و جدا شدیم، حالا دیگر در وسط شلوغی خیابان با دوست خودم  خلوتی پیدا کرده بودم، از رفیقم پرسیدم:"این کی بود دنبال ما راه انداخته بودی؟ اسکل مسکل بود، اصلا باهاش حال نکردم"

رفیق در جوابم گفت: "دوست پسرِ دوست دخترم بود"

***

حقیر وفتی این ماجرا را شنیدم  به فکر افتادم که گویا بوی الرحمن برخی از ارزش ها بلند شده است، کتابی به ذهنم رسید تا به این دسته از دوستان معرفی کنید.

اصلا احترام به ارزش ها هیچ! اگر این کتاب را بخوانند لااقل تفریح که می روند بیشتر بهشان خوش می گذرد.

***

 

 

 

سلام من به مدینه....

 

اینجا هم روزی گنبد و بارگاه داشت.

 اینجا هم روزی قرار بود شبیه حرم امام رضا گسترش یابد و طلایی و پر نور شود اما....

اما اینجا ویران شد و در خاموشی و بدون زائر ماند.

هیچ می دانستی بقیع مِلک خصوصیِ امام مجتبی بوده است؟

این است تصویر بقیع در شب شهادت امام باقر.

ایرادی ندارد اگر خواستی گریه هم بکن:

یار کجاست؟

وامی از وبلاگ سبکباران:

نـان ، آب، کتـاب

کعبه یک سنگ نشان است که ره گم نشود حاجی! احرام دگر بند ببین یار کجاست

زمان موسم حج است . کتاب “یار کجاست؟” نوشته ی رحیم مخدومی از بهترین سفرنامه های حج است که مقام معظم رهبری تقریظ زیر را در مورد این کتاب نگاشته اند:

بار دیگر موسم حج شد و قت انس و معاشقه من با سفرنامه های حج. دود کبابی به ضرورت، با مصداقی از «وصف العیش، نصف العیش»؛ و «ماشاءالله کان». اما بی شک این یکی از بهترین سفرنامه های حج است که من خوانده ام. اگر نگویم بهترین؛ لطیف، پر نکته، ژرف نگر، با روح، موعظه آمیز، گویا و همراه با هنرمندی های ادیبانه؛ از قبیل زیبایی قلم، همراهی طنز، اشتمال بر تصویر، آمیختگی به خیال و … خلاصه این که؛ دو، سه روزی مرا در هنگام بیداری های پیش از خواب، مست و دلاویز خود ساخت.

چند جمله ای از این کتاب گوارای وجودتان:

بر خلاف همه ی گودها که حریفش یک نفر است برای خودش و قوت و ضعفش نیز نتیجه ای است از فعالیت های خودش. این حریف« من» است در وجود من. و قوت و ضعفش اعمال و فعالیت های خود من. اگر ضعیف است من ضعیفش کرده ام و اگر قوی است من قوتش داده ام. چه بسا حریف به میدان نرسیده ، در همین جا بر من سوار است. چه بسا من نیازی به میدان ندارم و با کمر به خاک نشسته ، کشان کشان خودم را می کشانم سوی گود رسوایی.

دوای درد من گود نیست ، غلبه بر حریف است. باید احرامی دیگر ببندم و پی یــــار بـگـردم...

حالا یک دنگ حواس من به خودم است تا پیدایم کنم.

جنگ نرم....

 

سلام

 

«ادامه دارند هنوز ...» بیلبوردهایی شهری است که در خیابانها نصب شده است که کاری از خانه طراحان انقلاب اسلامی می باشد.
عنوان مجموعه نیز از دوبیتی هادی فردوسی‌ گرفته شده است:

از زخم شناسنامه دارند هنوز
در مسجد خون اقامه دارند هنوز
آنان همه از تبار باران بودند
رفتند ولی ادامه دارند هنوز....

​​

عکسها از خانه طراحان انقلاب اسلامی