هرروز باصائب: دلتنگی

به هر که می نگرم همچو غنچه دلتنگ است

مگر نسیم در این گلستان نمی باشد

هروز با صائب:حباب

سبکسری که اسیر هواست همچو حباب

میان بحر ز دریا جداست همچو حباب

هر روز باصائب:یار فرهاد

من که دارم سنگ بردارد زپیش راه من؟

یار غاری کوهکن چون تیشه ی فولاد داشت

هر روز با صائب: دریای بی ساحل

دو چشم روشن ماهی درون پرده ی آب

دو شاهد است که در بحر بی کنار، مخسب!

زبان خاموشی

کلید قفل اجابت زبان خاموشی است

قبول نیست دعا تا دعا توانی کرد

به هوش باش دلی را به سهو نخراشی

به ناخنی که توانی گره گشایی کرد

صائب

لب ضحاک

گفتم که نیاویزم در مار سر زلفت

بیچاره فرو ماندم پیش لب ضحاکت

سعدی علیه الرحمه

توجه کنید که ضحاک در اینجا یعنی خندان!

سماع اهل دل

دیروز به علت مراسم چهلم پدر بزرگم وقت نکردم مطلب هرروز با صائب را بنویسم به جاش امروز دو بیت میذارم امید وارم خوشتون بیاد:

دلیر بر صف افتادگان عشق متاز

که جای گرد از این خاک مرد می خیزد

سماع اهل دل از روی شادمانی نیست

سپند از سر آتش ز درد می خیزد

چهلم.اربعین

امروز چهلم پدربزرگم بود، خیلی گریه کردم، نه برای پدربزرگم نه، مدام یاد این می افتادم که اربعین اول اباعبدالله چه گذشت...

ما برای پدر بزرگم مراسم گرفتیم، سخنران خوب دعوت کردیم ، از شرکت کنندگان پذیرایی کردیم، دعوتشان کردیم برای ناهار و...

اما امان از اربعین اول ارباب...

ولی یک چیز دلم را خوش می کرد آن هم این بود که امسال برای اربعین ارباب نزدیک سی ملیون نفر آمدند و طواف کردندو عزاداری کردند و عرض ادب کردند.

راستی اربعین کربلا جایتان خیلی خالی بود.

یاعلی

غفار الذنوب

پیشانی عفو تو را پر چین نسازد جرم ما

آیینه کی بر هم خورد از زشتی تمثالها

صائب

حق تقدم

سخت است بدانی که هوس یا عشق است؟

یک راه پر از خطر سفر تا عشق است

ای دوست اگر راه طلب را رفتی

این جاده حق تقدّمش با عشق است

نه حور و نه فردوس برین می خواهم

در عشق تو یک قلب حزین می خواهم

بین قفس زمانه جایم تنگ است

یا رب! دو-سه آسمان،زمین می خواهم

مهدی کازرانی(حیران)

خبر دروغ نبود...

چند سالی هست که خبر تأسیس قطار شهری در اصفهان و آسیب رسیدن به آثار باستانی اصفهان به گوش می رسد سعید بیابانکی که اهل اصفهان  است در این باره شعری سروده که خواندنی است

این جملات هم خودش گفته که از وبلاگ سنگچین برداشتم:

 
هفته ی پیش اصفهان بودم ...33 پل مثل پیرمردی سالخورده خم شده بود روی زاینده رود ... زاینده رود که خشک بود و غم انگیز ... همه جا شایع شده بود 33 پل ترک برداشته ... این غزل همان شب متولد شد :

عمر زاهد

عمر زاهد همه طی شد به تمنای بهشت

او ندانست که در ترک تمناست بهشت

صائب

عشرت امروز

فکر شنبه تلخ دارد جمعه ی اطفال را

عشرت امروز بی اندیشه ی فردا خوشست

صائب