کیومرث عباسی(قصری)

امشب رفته بودم فرهنگسرای ابن سینا که شب شعر بود و افتتاح یک انجمن شعر با مدیریت شاعر عزیز میلاد عرفان پور شاعری به نام آقای کیومرث عباسی که سن بالایی هم داشت و شعرش به سبک هندی می زد شعر خواند تا به حال اسمش را هم نشنیده بودم دیدم چقدر زبان فخیمی دارد سریع در فضای مجازی جستجو کردم و در وبلاگ غزل ناب یک غزل از ایشان دیدم که برای شما هم می گذارم:

                                                   پیچک وار

از غم جان نیست گر بر دار می پیچم به خویش

برسرگفتار حق ، چون مار می پیچم به خویش

 

همچو فریادی که خیزد از گلوی کوهسار

در طنین درهم تکرار می پیچم به خویش

 

تار تارم همچو تار زخمه ی غم خورده است

هرکه ازغم دم زند من زار می پیچم به خویش

 

بستر راحت  نمی سازد به  طبع  سر کشم

گردبادم در ره هموار می پیچم  به خویش

 

همچو  پیچک  برگ برگم عاشق آزادگی  است

هرکجا سروی است پیچک وارمی پیچم به خویش

 

باغبان  اشکم ، خیال  بلبلی  گر سایه وار

بگذرد ازخاطر گلزار ،  می پیچم به خویش

 

من  کجا و  وصل این  خورشید  سیمایان  کجا

نازک اندیشم چو مو ، از نار می پیچم به خویش

 

گوهر معنی  به  آسانی  نمی آید  به  دست

برسر هرنکته ای صدبار می پیچم به خویش

 

(قصری) از بس با  زبان  خامه  کردم  گفتگو

گاه اظهار سخن چون  مار می پیچم  به خویش

ازکتاب باغ ابریشم  (غزل در قلمروشعر معاصر کرمانشاه )

انتخاب شده است .