حاشیه بر متن

یادداشت جنابِ حسن محمودی  در مورد «حاشیه بر کتاب»:

برخی وقت ها آدم هایی هستند که به احترام شان باید کلاه از سر برداری. توی صنف ما مطبوعاتی ها، خبرنگاران کتاب به نظرم از همه قابل احترام تر هستند. نه این که بقیه ن...یستند. خبرنگاران کتاب، ساعت ها یک کتاب را می خوانند و با دقت یادداشتی درباره اش می نویسند که بیشتر وقت ها توی صفحه های ادب و هنر گم می شود. خاصیت نوشتن درباره کتاب همین طور است. کتاب، چهره ی جذابی برای خیلی ها نیست. حالا از این آدم های نازنین، حسام الدین مطهری است. سال هاست کارهایش را در جاهای مختلف درباره ی کتاب رصد می کنم. یکی دو روز پیش، حرف زدن درباره ی «حاشیه برکتاب» او در فرهنگسرای اندیشه، دیدار با او را رقم زد. محسن فرجی عزیز هم بود. هنوز رمان کلت 45 مطهری را نخوانده ام، اما مهم ترین پرسشم درباره ی «حاشیه بر کتاب» او این بود که الزام جمع آوری یادداشت های مطبوعاتی در یک کتاب از کجا می آید؟