صبوح

واقعا جالبه همین امروز که مطلب جانستان کابلستان را می نویسم ، دوستی می آید و برایم مطلب می گذارد که "جانستان کابلستان..." ، همین ، دیگر هیچ چیز ننوشته است ، به "صبوح" ،وبلاگ زیبایش ،که سر می زنم می بینم مطلب خوبی در مورد این کتاب نوشته که برایتان نقل می کنم:

جانستان کابلستان

دو سه روزی از خواندن جانستان می گذرد و برای من که از روی تنبلی یادداشت منِ او را ننوشتم این نکته واضح است که

فی التاخیر آفات

از بی برنامگی امیرخانی در سفرش بسی در حیرتم. مردک دست زن و بچه خردش را گرفته است و به دیار غریب رفته برای چکر. (مردک را به افغانی نوشتم!) کتاب برای خواننده ای که همیشه به چشم حقارت به مردمان افغان نگریسته و همیشه قاه قاه به عبارت (کشورِ دوست و برادر) خندیده است حکم نوش دارو را دارد و امیدوارم نوش داروی بعد از مرگ سهراب نباشد. از امیرخانی نمی توان انتظار داشت که در اثرش فقطِ فقط به افغانستان بپردازد. نه، او برایت از انتخابات ایران و لبنان و عراق و افغانستان می گوید و تو را با تحلیل های ژئوپلیتیکی خودش روبرو می کند! برایت از تفاوت های سید حسن نصرالله و اسامه بن لادن می گوید. برایت از تدبیر آمریکا در انتخابات افغانستان می گوید. برایت از منطق وارون آقای گاورمنت می گوید. از او که جز به ساختار بروکرات خود به چیز دیگری نمی اندیشد نه به صدور انقلاب و نه به تثبیت آن برای مردمان وطن. آنان که در خاک غربت در پی ذره ای محبتند از سوی سفارت جمهوری اسلامی ایران

آن چه رضا امیرخانی می نگارد را می پسندم چرا که از روی صداقت است و سخنی که از دل برآید لاجرم بر دل نشیند. آرمان ها را می شناسد و مضحک نمی داند اما در این راه از انتقادهای سازنده ولو به کامی برخی تلخ چشم نمی پوشد و این است که نویسنده را به تو نزدیک تر میسازد. بنابر سنت حسنه همیشگی قطعه ای از کتاب را که به زعم خود بهترین دانم می نگارم:

" هر بار وقتی از سفری به ایران برمی گردم، دوست دارم سر فرو بیافکنم و بر خاک سرزمینم بوسه ای بیافشانم... این اولین بار بود که چنین حسی نداشتم... بر عکس، پاره ای از تنم را به جا گذاشته بودم پشت خطوط مرزی، خطوط بی راه و بی روحِ مرزی. خطوط مِید این بریطانیای کبیر

پاره ای از نگاه من، مانده بود در نگاه دختر هشت ماهه... بلاکش هندوکش... "

***

روبه روی حرم امام رضا، جانستان عالم می ایستیم و سلام می دهیم و برای چشمان بلاکش هندوکش، برای انسان ایرانِ بزرگ دعا می کنیم.

یاعلی

حکایت زمستان

بعد از اینکه مطلب " من او به شرط چاقو "را برایتان نوشتم شروع کردم به پرسه زنی در وبلاگ های دوستان تا رسیدم به وبلاگ سبکباران ، بچه های سبکباران یک معرفی کتاب گذاشته بودند از سعید عاکف که ایشان در پشت جلد کتابشان فراتر از "به شرط چاقو" گفته بود:

"منِ او" به شرط چاقو

اگر به کتابستان اراک سر زده باشی و از ما سراغ رمانِ ایرانیِ خوب و جذاب را گرفته باشی حتما در جواب شنیده ای که "منِ او" ی رضای امیرخانی را ببر ، ما در کتابستان "منِ او" را به شرط چاقو می فروشیم! اگر رفتی و خواندی و خوشت نیامد حتما از شما پسش می گیریم ، (به شرط آنکه سالم و نو برش گردانده باشی).

امروز که در سایت "ارمیا"ی امیرخانی می گشتم به این خبر برخورد کردم که خیلی خوشحال شدم:

جانستان کابلستان

کنار دست ما کشور عزیزی است که سال هاست در مقابل هجوم بیگانه قد خم نکرده و ذلیل نشده است. روس و طالبان و امریکا و... را از خود رانده است و سال هاست که مردمش در سختی و خاک و خون زندگی می کنند، و تنها کاری که ما در قبال این همسایه ی عزیز کرده ایم ، پناه دادن به درمانده ترین های آن ها بوده است اما با منت!

انگار یادمان رفته است که اصلا بین ما مرزی نبود ، ایران همان افغانستان بود و افغانستان همان ایران! واین مرزِ جدایی انداز کار انگلیس بود! دین وزبان و مذهبمان یکی است و از یک فرهنگیم ، فرهنگی که از همان سو تولید می شد و به سایر نقاط ایران پهناور می رسید ، خیلی از ادبا و دانشمندان و شاعرانی که الان منِ ایرانی به آنها افتخار می کنم از همین افغانستانِ مظلوم برخاسته اند.

امروز میخواهم چند کتاب در حوزه ی افغانستان برایتان معرفی کنم:

اولین کتاب از رضای امیرخانی است که محبوب کتابستانی هاست : جانستان کابلستان

شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام ) تسلیت باد

 

آسمان است و زمین دور سرش می گردد

آفتاب است و قمر خاک درش می گردد

 

این قد و قامت افتاده درخت طوباست

این محاسن به خدا آبروی دین خداست

 

این حرم، خانه ی زهراست خجالت بکشید

این حسینیه ی دنیاست خجالت بکشید

 

شعله پشت حرم فاطمه زاده نبرید

پسر فاطمه را پای پیاده نبرید

 

می بریدش، ببرید از وسط مردم نه

هر چه خواهید بیارید ولی هیزم نه

کتاب "بهم میاد؟!"

مطلب قبلی که در مورد "بهم میاد" گذاشته بودم را یک بار دیگر بخوانید.

دوست عزیزم جناب محسن بدره، مترجم همین کتاب، پیام دادند که "بهم میاد" را از روی متن انگلیسی ترجمه کرده  نه متن عربی:

سلام پسر خوب

ممنون از اظهار لطفت به کتاب

یه نکته: کتاب از خود متن اصلی انگلیسی اش ترجمه شده.

اندکی در مثنوی تاخیر شد....

با عرض پوزش از همه ی رفقایی که تو این چند روز به وبلاگ سر زدند و با مطلب جدیدی برخورد نکردند.

این روزها زده بودم به کوه و بیابان که فرمود:

غم عشقت بیابون پرورم کرد...

در کوه و بیابان هم که می دانید خبری از آنتن موبایل نیست چه برسد به اینترنت و این جور چیز ها. و چقدر فراغتِ خوبی است آسودگی از زنگ موبایل و دود ماشین و صدای آدمیزاد و تمام ملازمات شهرنشینی که جایی عرض کرده بودم:

تمام دیده ام را دود دادند

به دوده پای چشمم کود دادند

گلستان دِهِ ما را گرفتند

به جایش آتش نمرود دادند

خلاصه جایتان خالی، چند روزی خیالمان آسوده بود.

اما باز هم عذرخواهی می کنم که "اندکی در مثنوی تاخیر شد..."

ببخشید

یاعلی